ԳՐԱԿԱՆ-ՀԱՍԱՐԱԿԱԿԱՆ ԱՄՍԱԳԻՐ
ՖԱՅՏՈՆԻՑ ՄԻՆՉԵՎ ԻՆՔՆԱԹԻՌ
Փողոցում ձեր կողքով օրական քանի՞ մեքենա է անցնում: Չեմ կարծում, թե
երբեւէ տալիս են մտածելու տեղիք: Այլ հարց է վերջին մակնիշով հիանալն ու գնային
սանդղակը կռահելը: Հայաստանում կամաց-կամաց մարում է հետաքրքրությունը՝ ղեկին կի՞ն
է, թե՞ տղամարդ: Սովորական է դարձել կնոջ ձեռքերում տեսնել ղեկը… Անիվանման
ղեկը:
Իսկ ո՞վ է ուշադրություն դարձնում մեքենայի անիվներին. ոչ ոք: Դրանք եւս այնքա՜ն սովորական են: 21-րդ դարի քաղաքացին չի էլ մտածի, որ այդ պարզ պարագան ստեղծելու համար գյուտարարական աշխատանք է տարվել:
Եթե մ.թ.ա. 3500
թվականին՝ բրոնզի դարում, չստեղծվեր անիվը, չէր լինի ճանապարհորդություն, մի տեղից մյուսը շարժվելն անհնար կթվար:
Գյումրվա
ֆայտոն… Ի՞նչն է նրանում այդքան հրապուրիչ ու խորհրդավոր. ազնվական ձիե՞րը, թե՞
այն խցիկը, որ ճոճվում է չորս անիվների վրա:
Կյանքում
իշխում է ընթացքը: Ընթացքն ինքը շարժումն է, շարժումն առանց անիվի՝ խիստ սահմանափակ:
Արծաթե թռչունն էլ մինչեւ ամպերի մեջ
մխրճվելը մի ամբողջ ճանապարհ է անցնում իր անիվներով:
ՍԱՄՎԵԼ ՄԵԼՔՈՆՅԱՆ
Գլխավոր խմբագիր